Bu dünya — sadəcə yaşayış yeri deyil, həm də sınaq meydanıdır. İnsanların bəzisi cənnəti arzulayır, dua edir, ibadət edir. Amma bu arzunun yönü ilə əməli uyğun gəlmədikdə, niyyətin dəyəri itib gedir. Haqqı yeyən, başqasının əziyyətini saya almayan, rüşvətlə həyatını quran insanlar unudurlar ki, o biri dünyada tanışlar, vəzifə, nüfuz işə yaramaz. Orada yalnız gerçək olan qalır — əməl, niyyət və vicdan.

Ədalət, bu dünyada gecikə bilər — bəzən haqqsız qalib, haqlı isə əzilmiş görünə bilər. Amma bu yalnız müvəqqəti illüziyadır. Allahın ədaləti heç zaman susmaz. Hər əməlin çəkisi var, hər ahın ünvanı var. Biri haram yolla milyoner ola bilər, amma bir yetimin göz yaşına toxunmuşsa — o sərvət yükə çevrilir. O yük isə qapını ölüm döydükdə insanı əzən ilk şey olur.

Vicdan — insanın ruhuna bağlı bir tərəzidir. Susdurmaq mümkündür, amma tamamilə öldürmək olmaz. Gecənin səssizliyində, insan öz-özünə sorduğu suallar var: “Düz etdimmi?”, “Kiminsə haqqını tapdaladımı?” – bu suallar cavabını bir gün mütləq tapacaq.

Cənnətə gedən yol — böyük ibadətlərlə yox, kiçik dürüst seçimlərlə döşənir. Bir yetimin başını oxşamaq, bir haqqı qorumaq, bir yalanı rədd etmək — bunlar səssizcə yazılır əməl kitabına. İnsan ölərkən malını, məqamını aparmır. Amma vicdanı onu son nəfəsədək tərk etmir. Və o biri dünyada, vicdan dilə gəlir: ya sənə şahidlik edər, ya da sənin əleyhinə danışar.

Mövsümağa Ədalətoğlu
Yazıçı-publisist.