Həyatın səsi bəzən səssiz olur. Biz onu nə danışan dillərdə, nə də parlayan şəhərlərdə eşidirik — biz onu gecənin tənhalığında, vicdanın pıçıltısında, bir insanın gözlərindəki səmimiyyətdə duyuruq. Həyatın mənası, onu yaşayanın ruhunda yazılır — gözlə görünməz, amma hisslərlə oxunan bir kitabdır insanın varlığı.

Bəzən insan öz yolunu başqalarının izində deyil, öz ruhunun içində axtarır. Sükutla danışan bu daxili səs, insanı yönəldir, sorğuya çəkir, dəyişdirir. Bu səs insanı ucaldır — əgər onu eşitməyə cəsarəti varsa. Çünki həqiqi dəyişiklik xaricdən deyil, içəridən başlayır.

Əsl zənginlik, insanın ruhunda yığılan yaxşılıqlardır. Verdiyin bir təbəssüm, bölüşdüyün bir ağrı, dinlədiyin bir sükut — bunlar ömrün ən qiymətli sərvətləridir. Həyat bir hesab deyil, bir təsirdir. Sən başqalarına nə qədər güc, sevinc, ümid ötürə bilirsənsə — o qədər yaşayırsan.

Ruhun gücü o zaman özünü göstərir ki, insan gözdə yox, qəlbdə görünür. Bəzən bir insanın varlığı, minlərlə dilə gətirilməmiş duanı cavablayır. Həqiqi insan olmaq — zamanla yarışmaq deyil, mənalarla yaşamaqdır. Yadda qalanlar, iz qoyanlar, işıq saçanlar məhz belə yaşayır.

Mövsümağa Ədalətoğlu
Yazıçı-publisist.