Ayaqda durmaq üçün öz ayaqlarına güvənməyənlərin taleyi, başqa ayaqlar altında əzilməlidir. Bu, sadəcə bir cümlə deyil — həyatın sərt və dəyişməz qanunudur. İnsan öz gücünə güvənmədikdə, başqalarının iradəsinə tabe olur. Öz ayaqları üzərində dayana bilməyən, başqalarının kölgəsində yaşamağa məhkumdur. Və kölgədə yaşayanlar günəşin altında yox olmağa məcburdur.

Dik durmaq — varlığın özünü təsdiq etməsidir. İnsan yalnız yaşamaqla deyil, yaşadığını hiss etdirməklə var olur. Öz yolunu seçmək, öz düşüncəsini formalaşdırmaq, öz ruhunu yaşatmaq — bunlar insanın varlıq haqqıdır. Əgər bu haqqdan imtina edilirsə, insan sadəcə mövcuddur, amma mənasız və izsiz.

Yıxılana qədər deyil, yox olana qədər dik durmaq — bu, varlıqla yoxluq arasında seçimin fəlsəfəsidir. Bu, insanın öz ruhuna verdiyi sözün yerinə yetirilməsidir. Çünki dik durmaq — sadəcə fiziki mövqe deyil, mənəvi mövqedir. Və bu mövqe qorunmadıqda, insanın ruhu əyilir, şəxsiyyəti sönür.

İnsanın özünə güvəni — onun daxili dirəyi, ruhunun dayağıdır. Bu dayaq olmadan insan başqalarının təsiri ilə yönlənir, başqalarının iradəsi ilə hərəkət edir. Özünü tanımayan, öz gücünü hiss etməyən insan, başqalarının fikirləri ilə formalaşır. Bu isə daxili boşluq yaradır. Belə insanlar həyatın ilk sınağında sınır, əzilir, yox olur.

Dik durmaq — psixoloji sabitlikdir. Özünü tanımaq, öz dəyərlərinə sahib çıxmaq, öz qərarlarını verməkdir. İnsan yıxıla bilər, amma əgər içində dik durmaq iradəsi varsa, o yenidən qalxar. Bu iradə — ruhun dirənişidir. Bu dirəniş — insanın öz varlığına olan hörmətidir.

Bu ifadə bir çağırışdır. Cəmiyyətə, gənclərə, ruhu sınmışlara yönəlmiş bir mesajdır: ayaqda qalmaq üçün başqasına deyil, özünə güvən. Başqalarının dəstəyi sizi bir yerə qədər aparar, amma öz gücünüz sizi var edər. Öz ayaqları üzərində dayanan insan, yıxılsa da, yenidən qalxar. Amma başqalarının ayaqları altında yaşayan insan, bir dəfə əzildikdə, bir daha qalxa bilməz.

Dik durmaq — qorxusuz olmaq deyil. Dik durmaq — qorxulara baxaraq irəliləməkdir. Dik durmaq — tək qalmaq deyil. Dik durmaq — özünlə bir olmaqdır. Və bu birlik, insanın ən güclü qalasıdır.

Yıxılana qədər deyil, yox olana qədər dik duracam.
Çünki mən var olmaq üçün doğulmuşam, əyilmək üçün yox.

Mövsümağa Ədalətoğlu
Yazıçı-publisist