Sakit anlarda insan içini eşidir...

İtki — həyatımızda olanların qiymətini bizə göstərən bir hal deyil həmişə. Bəzən nəyisə itirmək onun əsl mənasını açır. Sən yoxsan deyəndə, onu demək istəyirəm ki, sən artıq mənim içimdə bir hissə çevrilmisən — səssiz, amma dərin bir iz kimi.

Əvvəl bu ağrı idi. Sonra bu ağrı düşündürməyə başladı. Sən yox olduqca mən daha çox suallar verirdim, cavab axtarırdım. Səni tapmaq istəmirdim artıq, səni başa düşmək istəyirdim. Çünki sən indi sadəcə bir adam deyilsən — sən məna, sən xatirə, sən özümə gedən yolsan.

Bəzən ruhumuzda yollar dəyişir. Sənin gedişin məni özümə doğru aparan yola çıxartdı. Düşünməyə, soruşmağa, içimə baxmağa başladım. Sən mənim suallarımın səbəbi oldun — kiməm, niyə dəyişirəm, nəyi axtarıram?

Yuxular sadəcə bir təsadüf deyil. Onlar bizə özümüzdən xəbər gətirən izlərdir. Sən yuxuma gələndə bilirəm ki, sən mənim iç dünyamda bir yer almısan. Sən artıq keçmiş deyilsən, sən düşüncələrimdə yaşayan bir hissəsən.

Səni qucaqlamaq istəyim sadəcə fiziki bir istək deyil. Bu, özümə yaxınlaşmaq arzusudur. İnsan bəzən başqası vasitəsilə özünü tanıyır. Sənin yoxluğunda mən özümə bir az daha yaxın oldum. Ağrılı olsa da, bu proses məni böyütdü.
Bəzən səssizlik danışır.
Sən o səssizliyin içindəki ən güclü sözsən…

Mövsümağa Ədalətoğlu
Yazıçı-publisist.